جنگ قدرت - برکناری پاسدارجنایتکار رادان

 

احمدرضا رادان از سرکردگان جنایتکار قوای سرکوبگر رژیم و جانشین احمدی مقدم فرمانده کل نیروهای انتظامی آخوندی از کار برکنار شد.
برکناری رادان طی حکمی از جانب احمدی مقدم که در آن پاسدار حسین اشتری را به عنوان جانشین خود معرفی کرد صورت گرفت.
رادان تا سال۸۷سرکرده نیروی انتظامی تهران بزرگ بود و سپس به جانشینی نیروی انتظامی رژیم ترفیع پیدا کرد.
پاسدار رادان از مهره های سرکوبگر بدنام رژیم آخوندی است که جنایتهایی هم چون اجرای طرحهای به اصطلاح امنیتی جهت سرکوب زنان و جوانان میهن مان تحت عناوینی هم چون «مبارزه با بد حجابی» یا «جمع آوری اراذل و اوباش» را در کارنامه خود دارد. پاسدار رادان نقش اصلی را در جنایتهای رژیم در سرکوب قیام سال۸۸ از جمله در شکنجه گاه کهریزک و به شهادت رساندن چند تن از قیام کنندگان در این شکنجه گاه داشت.
در حکم احمدی مقدم هیچ توضیحی درباره علت برکناری رادان داده نشده است. پاسدار حسین اشتری که جای رادان را می گیرد، از مهره های اطلاعاتی رژیم آخوندی می باشد. همچنین سمت بعدی رادان نیز در حکم احمدی مقدم مشخص نشده است.

هجوم لوله‌های گاز به "نقش رستم"

 

 

 

 

ایسنا ـ ۲۳ بهمن ماه سال گذشته به‌دنبال حفاری شرکت گاز در حريم درجه‌ی يک نقش رستم در شهرستان مرودشت، سازه‌ای ناشناس در مسير خط لوله‌ی گاز کشف شد.

 

سازه‌ای که نتوانست توجه مسوولان ميراث فرهنگی را برای توجه يا دست‌ کم بررسی و کاوش، جلب و توقف کار شرکت گاز را برای مدتی به‌دنبال داشته باشد. اين روزها ماشين‌های سنگين شرکت گاز به نزديک‌ترين نقطه‌ی نقش‌ رستم رسيده‌اند و اجرای طرح ملی برای انتقال گاز از جنوب به شمال کشور را ادامه می‌دهند.

طرح انتقال گاز در حريم نقش رستم

 

يک باستان‌شناس در شهرستان مرودشت - مرتضی همايون - در يادداشتی با عنوان «غروب توسعه پايدار در آخرين نفس‌های نقش رستم» که آن را در اختيار خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) قرار داده، با اعتراض به بی‌توجهی متوليان ميراث فرهنگی در استان فارس به وضعيت محوطه‌ی تاريخی «نقش‌رستم» آورده است: «از نشانه‌های کشورهای توسعه‌نيافته يا در حال توسعه‌ی جهان سوم، بی‌توجهی به توسعه‌ی پايدار و استفاده از سرمايه‌های باستانی برای کسب درآمد پايدار و قربانی شدن آن توسط طرح‌های عمرانی با بازده زمانی اندک بوده است.

 

از ديرباز يکی از گذرگاه‌هايی که هميشه در طول هزاره‌ها مورد توجه و اهميت بوده و در هر دوره‌ای به آن افزوده شده و گاه مورد دستبرد قرار گرفته است، گذرگاه منحصربه‌فرد «نقش رستم» در مرودشت است که به‌دليل موقعيت خاص خود تا کنون ارزش خود را از دست نداده است.

 

در گذشته تنها مسير شاهی که بی‌ارتباط با موقعيت و ارزش باستانی اين محوطه نبوده، از اين معبر تاريخی تا زمان حال می‌گذشته است که متأسفانه در عصر حاضر فقط با توجيه طرح‌های عمرانی، شاهد هستيم گاهی با مجوزهای صادرشده از سوی سازمان ميراث فرهنگی که خود به‌نوعی متولی و سرپرست اين‌گونه مجموعه‌های بی‌سرپرست و جداافتاده در منظر توسعه پايدار است، شايد تحت فشار وزارتخانه‌های ديگر، روبه زوال و تخريب جبران‌ناپذير، قرار گرفته است.

 

ابتدا به بهانه‌ی گسترش جاده و دو بانده کردن مسير جاده‌ی شيراز - اصفهان که آثار جبران‌ناپذيری بر روند تخريب محوطه باقی گذاشته است، سپس طرح‌های گازرسانی - که دل هر انسان دلسوزی فارغ از نظر کارشناسی را به درد می‌آورد - پس از آن اجرای خط آهن توسط دولت نهم که فقط با تلاش گروهی از کارشناسان و دوستداران ميراث به مقدار کمی جابه‌جا شد، اما در نهايت بر روند تخريبی مجموعه بی‌تاثير نبوده و نخواهد بود.

 

خطوط جديد انتقال برق نيز که برخلاف تعهد وزارت نيرو و شرکت‌های برق‌رسانی عملا مانند طناب داری بر گردن اين مجموعه هر روز تنگ‌تر و مجالی بر حريم منظری «نقش رستم» باقی نگذاشته است.

 

در نهايت، در آخرين اقدام غيرمسوولانه و کاشناسانه می‌توان به اجرای طرح ديگری توسط شرکت گاز اشاره کرد که نه‌تنها در چندماه گذشته با تخريب سازه‌ای در نقش رستم بر صدر اخبار قرار گرفت، بلکه به تعهد خود مبنی بر انتقال مسير از حريم اين اثر نيز عمل نکرد. اين اقدامات همه در زير چتر نظارت و با تأييد و مجوزهای سازمان ميراث فرهنگی انجام گرفته است.»

 

همايون در ادامه‌ی يادداشت خود با طرح اين پرسش که «تا کجا می‌توان به بهانه‌ی طرح‌های عمرانی، پا را بر گردن محوطه‌ای تکرارناشدنی مانند نقش رستم نهاد گذاشت و چشم روی فجايع، آثار و عواقب اين‌گونه طرح‌ها بست و شاهد آخرين نفس‌های نقش رستم که اسرار هزاره‌ها را در خود دارد، بود؟» آورده است: «چرا نبايد به عوض توجيه، سعی در انتقال مسيرهای عمرانی به مناطق کم‌خطرتر کرد که هم طرح‌های عمرانی به سرانجام برسد و هم خطری بيش از اين محوطه‌های ارزشمند را که تکرارناشدنی هستند را تهديد نکند؟»